Greene Carolyn PotÄga miĹoĹci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Gdy spojrzała na niego, miał wilgotne oczy. Tak jak i ona. %7łyczyła mu dobrze. Był
porządnym człowiekiem i zasługiwał na więcej, niż mogła mu zaoferować.
Westchnęła. Z żalem i ulgą równocześnie.
Wygląda na to, że musimy odwołać ślub. Przytaknął i zdjął rękę z jej ramienia.
Ano tak.
Suknia ślubna twojej matki... Zwrócę ją...
Nie ma pośpiechu. Donald unikał jej spojrzenia. Jeśli nie masz nic przeciwko temu,
wolałbym, żebyś o tym nikomu nie mówiła. W każdym razie jeszcze nie teraz. Moja matka...
Spuścił wzrok.
Oczywiście obiecała.
Rozumiała, że potrzebował czasu, by w łagodny sposób przekazać nowinę swojej rodzinie.
Wiesz, jeśli będziesz potrzebował matki chrzestnej dla swoich dzieci... odezwała się,
przerywając niezręczną ciszę. Podobno dzieci mnie lubią.
Donald roześmiał się robił to ostatnio dosyć często i napięcie natychmiast opadło.
Powodzenia, Donaldzie. Przytuliła go, o on odwzajemnił ten gest z większym
entuzjazmem i żarem, niż kiedykolwiek w przeszłości. %7łyczę tobie i Trinie wszystkiego
najlepszego.
Aja jestem przekonany, że ty i Greg również będziecie bardzo szczęśliwi.
Nie miała ochoty na dyskusję. Dla niej i Grega nie było przyszłości. Przecież jej tak zwany
mąż tyle dbał o ich związek, co o zeszłoroczny śnieg. A te miłe gesty, jakich jej ostatnio nie
szczędził, można było złożyć na karb wyrachowania. Był serdeczny, ale żądał w zamian bardzo
wiele.
Wyjaśnianie tego Donaldowi nie miało sensu. Była pewna, że i tak musiały go dręczyć
wyrzuty sumienia. Przecież zakochał się w Trinie, będąc narzeczonym innej. Jeżeli przekonanie,
że ich decyzja o rozstaniu była wspólna, miała mu choć trochę ulżyć, to Christina nie widziała
potrzeby, by wyprowadzać go z błędu.
Przez chwilę trwali w objęciach, żegnając się z marzeniami, które wspólnie snuli. Donald na
pewno ułoży sobie życie, będzie miał dzieci z Triną i zrobi karierę polityczną.
Na podjazd zajechał czarny, sportowy kabriolet. Dzwięk klaksonu przywrócił ich do
rzeczywistości.
Z samochodu wysiadł Greg. Trzymając w ręku kartkę papieru, zmierzał w kierunku domu.
Nie zamierzałem przeszkadzać wam w czułościach powiedział ale pomyślałem, że
może chcielibyście zobaczyć, co nowego zamówiłem do sali zabaw dla dzieci.
Wchodząc na werandę, pokazał im kartkę wyrwaną z katalogu. Zdjęcia ukazywały
miniaturową ruchomą bieżnię, stacjonarny rowerek i przyrząd do wiosłowania.
Małe urwisy będą mogły wyładować rozpierającą je energię! Nie krył zadowolenia i
dumy. I tak oto zaszczepię młodemu pokoleniu umiłowanie sportu.
%7łeby w przyszłości stali się członkami twojego klubu, dokończyła w myślach Christina.
Następnego dnia Christina, ubrana w suknię ślubną pani Winkler, przeglądała się w wielkim
lustrze w sypialni. Biała tkanina otulała miękko jej sylwetkę. To miał być bardzo uroczysty
ślub... Złote obrączki, tort, a potem podróż poślubna.
Przejechała dłonią po tkaninie. W miejscach, gdzie suknia była zwężana, tworzyły się
niewielkie wybrzuszenia na szwach. Christina postanowiła to poprawić, zanim zwróci suknię
Donaldowi.
Z trudem dosięgnąwszy suwaka z tyłu sukni, zdołała rozsunąć go do połowy, gdy nagle się
zaciął. Obracając się i wykręcając to w jedną, to w drugą stronę, usiłowała wyszarpnąć materiał,
który zablokował ząbki suwaka.
Wściekła, zaprzestała dalszych prób i głęboko westchnęła. Przymierzając suknię, chciała po
raz ostatni pożegnać się z marzeniami. No cóż, dostała nauczkę, by nie roztkliwiać się nad
własnym losem i nie ulegać sentymentalnym nastrojom.
Zanim zdołała wymyślić, jak wybrnąć z kłopotu, rozległ się dzwonek przy drzwiach.
Zwietnie! Może to Donald.
W przedpokoju zatrzymała się i zaczęła gorączkowo analizować sytuację. Nie, to nie mógł
być Donald. A jeśli on, to co pomyśli, widząc Christinę w sukni ślubnej swojej matki? Przecież
dopiero co się rozstali.
Może to Trina?
Jeszcze gorzej. Poproszenie jej o pomoc byłoby co najmniej niezręcznym posunięciem,
zwłaszcza że teraz to Trina powinna pójść w tej sukni do ołtarza.
A jeśli to rodzice? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne