Phillipson Sandra Dzikie rĂłĹźe

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Dianę, by tutaj żyła. Katarzyna i jej astrolog również korzystali z tego
zamku, żeby z gwiazd przepowiadać przyszłość. Zajmowali się tym w
jednej ze starych wież, która jest mroczna i niesamowita. Kroniki
powiadają, że w swojej sypialni za boazerią Katarzyna ukryła buteleczki z
trucizną.
Straszne. Ariane poczuła dreszcz. Przemierzywszy most weszli na
dziedziniec. Zaczęli zwiedzać wielki zamek. Jacques opowiedział Ariane
wszystko, co wiedział o jego historii.
Kiedy wyszli z zamku, było już południe. Wracali tą samą drogą, którą tu
przybyli.
Czy zauważyła pani na wieży godło zamku? zapytał Jacques.
Które? Widziałam wiele połączonych z sobą liter C". To miał pan na
myśli?
Nie, myślę o chaud mont", symbolu tego zamku. Znaczy to: beczka
prochu".
Ariane wiedziała już, w jaki sposób Cheteau de Chaumont otrzymał
swoją nazwę. Jacques stanął i ujął jej dłoń.
Jest pani głodna? spytał.
O tak przyznała Ariane.
RS
38
Zastanówmy się więc. Znam w pobliżu świetną restaurację.
Moglibyśmy zjeść tam albo kupić chleb, owoce, ser i butelkę wina. Co pani
woli? Obiad w dobrej restauracji czy piknik na brzegu Loary?
Czyż musi pan jeszcze pytać? Z pewnością widać po mnie, że wolę
piknik.
Tak też myślałem odparł z uśmiechem Jacques. Ale chciałem
mieć całkowitą pewność.
W miasteczku zatrzymali się przy piekarni, gdzie kupili bagietki.
Niosła je Ariane. Zapach świeżego pieczywa wydał jej się wspaniały.
Podobało jej się, że ludzie we Francji kupują pieczywo prosto od piekarza,
bez plastikowych torebek czy innych opakowań.
W delikatesach, gdzie kupowali ser, owoce i wino, Ariane zauważyła, że
ekspedientka, starsza kobieta, przygląda jej się i mruga porozumiewawczo.
Najwidoczniej wzięła ją i Jacques'a za parę zakochanych, która wybiera
się na romantyczny piknik. Ariane zarumieniła się, kiedy to sobie
uświadomiła.
Wracając z Jacques'em nad rzekę, była trochę niespokojna.
Długo jechali w milczeniu. Ariane spoglądała na przesuwające się obok
niej krajobrazy, ale nie mogła się skoncentrować. Mężczyzna siedzący obok
skupiał na sobie całą jej uwagę.
Cóż ja w końcu wiem o Jacques'u de Ventaille'u? zastanawiała się.
Był francuskim dyplomatą. Wychował się w dolinie Loary i tu również
mieszkał.
Czy był żonaty? Ariane rzuciła ukradkowe spojrzenie na jego ręce. Nie
miał obrączki. Ale to jeszcze o niczym nie świadczyło.
Wielu mężczyzn nie nosi obrączki, nawet jeśli są szczęśliwi w
małżeństwie. Lecz jeśli Jacques był żonaty, jego małżeństwo nie było
szczęśliwe. Pomyślawszy to, Ariane poczuła ukłucie w sercu.
Zwróciła się do Jacques'a z pytaniem:
Pan mieszka tu w pobliżu?
Tak odparł z uśmiechem.
Jedziemy w jakieś określone miejsce czy też rozgląda się pan tylko za
czymś odpowiednim na piknik?
Znam jedno cudowne miejsce. To już blisko. Cierpliwości.
Ariane umilkła, gdyż nie przychodziło jej do głowy żadne nowe pytanie,
dzięki któremu mogłaby z niego zręcznie wydobyć, czy jest żonaty.
Jacques skręcił w jakąś drogę. Ariane zobaczyła tablicę z napisem:
Entree Interdit".
RS
39
Jacques! zawołała nerwowo, nie uświadamiając sobie, że po raz
pierwszy zwróciła się do niego po imieniu. Nie zauważył pan? To
prywatna posiadłość!
Jednak on tylko się uśmiechnął.
Chce się pan narazić na kłopoty? Byłoby szkoda... wycieczka
zapowiadała się tak pięknie... Ariane zagryzła dolną wargę, bo znów za
bardzo ujawniła swe uczucia.
Ariane... powiedział cicho, wymawiając każdą sylabę jej imienia
ze szczególnym naciskiem. To nic nie znaczy. Nas to nie dotyczy.
Poczuła, jak krew nabiega jej do twarzy. W jego głosie wyczuła coś
jakby czułość. Usłyszało to również jej niemądre serce, które zaczęło bić jak
szalone.
Nie mogła nic powiedzieć, wpatrywała się tylko przez szybę w aleję,
która biegła nad samą Loarą. Ariane na próżno starała się uspokoić
wzburzone serce. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne